Бугун Шахноза Соатовага ташланиб қолганлар ичида кўплаб ўрисқул ўзбексимонлар учраб турибди.

Ҳа ўзимизни қорақош ўзбекни авлоди. Қачонлардир этикдўз Пирмат устанинг ёки чилангар Ёрмамат қийшиқнинг набиралари бўлиб чопқиллаб юрган ўзбек болалар бўлишган. Ўриснинг кўтини ялаган ота оналари сабаб ўрис боғча ва ўрис мактабга бориб тили ўрисча чиқиш билан бирга ўриснинг менталитети ва дунёқарашини ҳам ўзлаштиришган. Қисқаси колонизаторнинг тарбиясини олган, колонизаторнинг ўгай болалари. Бугун бу ўрислашган ўзбексимон дурагайларнинг ўзлари 40-50 ёшни оралаб қолишган. Табиийки болалари ва невараларини ҳам ўзлари каби ўрис боғча ва ўрис мактабга бериб дурагай миллат қилиб вояга етказишган.

Шунинг учун ҳам ўзбекча билмайдиган “русскоговорящий узбек” деган тамғаси бор одамни кўрсангиз билингки у асло ва асло сиз билан миллатдош эмас. У ортиқ ўзбек эмас. Аксига олиб ўрис ҳам эмас. Ташқи қиёфаси аждоди Ғиштмат самоварчидан қолган ўзбексимон башара ва ички руҳияти ўрисча шаклланган, на ўзбек на ўрис бўлган аросатдаги бандадир. Бу худди на эркак на аёл бўлган хунасага ўхшайди. Мана шулар аслида миллатнинг кушандаларидир.