Балки, арзимас гапдир.

Ҳарҳолда, кўпинча, солиштиришлар орқали баъзи масалалар ойдинлашишини ҳисобга олиб, ёзиб қўяқолгим келди…

Бугун дўконга чиқдим.

Бу ерда, умуман, кўчага ёки дўконга чиқиш учун ёнингизда пулингиз бўлиши шарт эмас…

Ҳамма ишлар ва харидларингиз учун банкомат картангиз орқали тўлаб кетаверасиз.

Одамлар ҳам банкларга қаттиқ ишонишади…

Ҳуллас, ўзимга керакли нарсаларни олиб, кассага келдим…

Банкомат билан тўладим.

Шу пайт ёнимдаги бир ёшгина аёл менга қараб, “тухумларингиз тушиб кетди…Кўрмадингиз…Ҳаммаси пачоқ бўлгандир…” деди ачиниб ва ерда тушиб ётган тухум идишини олиб, менга узатди.

Мен “раҳмат” дедим.

Айб ўзимда…

Нарироқ бориб, бошқа харидларимни тартибга солаётганимда, кассирлардан бири кўриб қолган экан, мени чақирди-да:

-Пачоқ бўлган тухумларни мана бу ерга, менинг ёнимга қўйиб, борингда, бошқасини олинг! -деди.

Бориб, янги тухум қоғоз қутисини олиб келдим.

– Балки, қайта тўлашим керакдир? – дея сўрадим кассирдан.

– Йўқ…тўлагансиз…Бу – тасодифий ҳолат. Кетаберинг. Кунингиз яҳши ўтсин! – деб, жилмайиб қўйди.

Албатта, ҳурсанд бўлдим.

Кейин яна ўйлаб қолдим…

Ўзбекистонда шундай ҳолат рўй берса, сотувчилар нима қилишарди?…

Ўзларини қандай тутган бўлардилар?

Майлида…Бу ҳам бир гап!

Ёдгор Обид

facebook.com