ГЎЗАЛ ЎЛИМ

Сенинг йўлингда бир заиф йўловчи
бақо эшигини тақиллатмоқ чун
умр саҳросида очиб ҳовучин
гўзал ўлим излаб йиғлаб сарсон у,
истагин эт раво, Сенга осон бу.

Ҳаёт чеҳрасининг ажини гулзор,
ҳақиқат занжирин мажнуни озор
чекиб зиндонларда, ёлвориб зор-зор
гадонинг сўргани мангулик гули,
мангулик гули бу энг гўзал ўлим.

Гўзал ўлим недир?! Оҳ, гўзал ажал,
сенда аҳсан ҳусн – жами мукаммал! –
Севгилим, ёдингда бўлганим маҳал
ўлишдан каттароқ бахт бўлмас зинҳор,
Сенинг лутфинг каби аҳд бўлмас зинҳор.

Қўлимда занжирлар, тилда занжирлар,
қилич тутиб юрар қуллар, занжилар,
ҳақиқат кўксимга нурдек санчилар,
шу нурни отгувчи Ўзинг Севгилим,
қалбим уйғотгувчи – Сўзинг, Севгилим.

Йўлингга интизор кўзлар нигорон,
дийдор талаб дилга берурман оро,
ҳаётим йўлида кўтариб сурон
келурман гуноҳу хатога уста,
лек фазлингдан
гўзал ўлимни истаб.

Акром МАЛИК