«Аллоҳдан бошқа илоҳ
Йўқ!» деган овоз билан
Қулоғи очилганда
Чақалоқ кулган экан.

Жаннат ҳиди уфуриб
Кулгиси-ла хонани
Тўлдирганда, қалбига
Меҳр тушган онанинг.

Аста-секин эмаклаб,
Жойига ўтирганда,
Уйдагилар ўргатмиш
«Бисмиллоҳ»ни беканда.

Оёққа туриб охир
Кўча хатлаган куни
Бобосининг кўзида
Кўрсанг эди орзуни…

Бу орзулар бир куни
Амалга ошмиш ё Раб!
Бола йўл олар эди
Балоғат ёшга қараб.

Бунда ҳам бир гўзал сир,
Ажиб бир синоат бор.
Во дариғ, намози ҳам
Балоғатига тайёр!.

Сўнг ҳаётнинг дарслари,
Кўча – кўйнинг дунёси…
Шакллана бошлайди
Иймони-ю, ҳаёси.

Фитнагар бу дунёнинг
Ишларин қилар таҳлил.
Қуръон воқеалари
Энг катта ибрат, тамсил.

Оила қурар гўзал,
Исломий муҳит ила.
Ушбу гўзал ҳаётга
Фарзанд бўлар васила.

Унинг тарбияси ҳам
Ишончли қўллардадир.
Фитрату, соғлом ҳаёт
Исломий йўллардадир…»

… Бул гўзал воқеани
Қанча қилмагин такрор,
У ўз салобатини
Йўқотмагайдир зинҳор.

«Нега?» деган саволга
Жавоб излаб кўргин бир…
Асли яхши нарсанинг
Такрори ҳам шириндир.

Хайрулло Ҳамидов