Танқид

Муҳаммад Солиҳ

ЙЎЛНОМА
(Хотира)
(82)

ТАНҚИД

Партия марказида менинг Олий Кенгашдан истеъфо қилганимни билмас эдилар. Вазият мажбур қилса, шундан сўнгги чорага бош уриш эҳтимоли ҳақида ташкилот раҳбариятидаги дўстларга хусусий ўтиришларда гапиргандим. Аммо бунинг 2-июлда юз беришини ҳеч ким, ҳатто ўзим ҳам тахмин қилмагандим.

Ҳайъат аъзоларининг бир қисми истеъфони маъқулламади. Маслаҳатлашмай қилинган иш, деб топди. Минбарни йўқотдик, дейишди ва ҳакозо. Мен бу танқидни унча хуш кўрмадим. Агар менинг ўрнимда бўлсангиз, сизлар ҳам буни қилган бўлардингиз, дедим. Депутат Олий Кенгашда тинглаш ва чапак чалиш учун эмас, ўлка муаммоларини ечишга боради, агар бунга йўл беришмаса, у кетиши керак, мен кетдим, дедим.

Истеъфо баҳонаси билан бошқа мавзудаги танқидлар ҳам ёғила бошлади. Май ойида Ўзбекистон Президенти таклиф қилган лавозимларни олиш керак эди, ҳукуматнинг ичида туриб, мамлакат эҳтиёжларини ўрганиш ва уларга чора топиш осонроқ бўларди, ҳукуматда экан, партияга ҳам тазйиқлар камаярди, ишодамларимизни ишдан қувмасдилар, ташкилотга моддий ёрдам кўпаярди ва ҳакозо жуда мантиқли мулоҳазалар билан танқид қилиндим. Танқидчиларга бизнинг посттоталитар тузимда яшаётганимиз, унда на қонун, на-да принсип борлигини айтдим.

Бир кишининг мутлоқ ҳукмронлиги билан бошқарилаётган бу мажҳул жамиятда раҳбарлар сиёсатнинг фоҳишабозлик эканига эътиқод қилишади. Бу эътиқоддаги раҳбарларнинг ваъдасига қандай ишонардим, дея ўзимни ҳимоя этдим. Хуллас, ташкилот ичида истеъфога кўрсатилган реаксия мени унча ҳақли чиқармаганди. Аммо менда пушаймонлик ҳисси йўқди. Бу, ҳар ҳолда, қайсарлик эмасди, эҳтимол интуитив идрок этилган ҳақлилик туйғуси эди.

Бу воқеадан ярим йил сўнгра ҳукумат мухолиф демократларни Олий Кенгашдан очиқчасига, шармандаларча иҳрож эта бошлаганида, 2-июлда олганим қарор нақадар исобатли бўлганини кўриб, мени сироти мустақимдан айирмаган Оллоҳга шукурлар айтдим.

(давоми бор)