Золимга

Бўйин сунар. Сўзларидан шакар унар,
Гарчи сенинг жумлаларинг заҳар-заққум..
Ҳаммасини эплашади – соҳибҳунар –
Даргоҳингда ликиллатиб тил ҳамда дум.

Тилакларинг муҳайёдир. Қор қорадир –
Десанг тасдиқ этишади қорни бўяб.
Ҳаммалари ҳақиқатни нақд кўрадир,
Лек сукутда яшашади сени суяб.

Майли, сени танимаслар – сен пинҳонсан,
Ақл етмас ишларингга, ҳушларингга.
Улар учун буюксан ва бир илонсан,
Ўлдиргувчи оғу йиққан тишларига.

Майли, улар алдангандир – қуллар, ахир,
Алданишдан топганлари – аччиқ таскин.
Лек танийсан сен ўзингни, шундай ҳолда
Қандай қилиб нафас олиш – яшаш мумкин?!

*****

Иқрор

Ватан ғами турганида ўз қайғумни
Шеърга солиб айтиш уят.
Ўлолмасам бу йўлда мен
ўлдиради ҳамият.

*****

Шундай жон

Менга бир кулба кифоя яшаш учун –
ярим коса ёвғон. Яримта нон.
Ҳатто нафас олиш билангина яшаш ҳам мумкин.

Жим бўлмоққа, жим ўлмоққа
қўймайди ул –
бу шундай жон,
Фақатгина юрт эрк топса,
куймайди ул.

*****

Гўрўғли