Мана, неча йилдирки йўқчилик боисидан хориж ўлкаларига иш излаб кетиш ҳоллари эндиликда, бугунги кунларга келиб деярли даромад манбаига айланиб улгурди.  Бу каби меҳнат энг кўп тарқалган ва энг сердаромад иш даражасига кўтарилди. Албатта,  жамиятимизда ишсизлар қатламининг бунчалик кўпайиб бориши, ҳамда сиёсатимизнинг сустлиги ва лоқайдлиги шунга олиб келди.  Фуқаролар учун узоқларда ишлаш одатий ва кундалик меҳнат тури деб айта оламиз. Миллатдошларимиз орасида шундайлари ҳам борки, улар хорижда нафақат ишлаб пул топмоқдалар, балки уларнинг миллий маъданияти, қадриятларини ҳам қабул қила бошладилар.

Ўз миллий эътиқоди, қадр-қимматлари ўрнига, улар ўша хориждаги миллат ва элатлар қадрлаган аҳкомларини ҳам қадрлашаяпти, лозим бўлганида ўзлаштиришмоқда. Аксарида улар кийинишда ҳам гўзалликка ошно ғарб давлатларига тақлид қилишади. “Ўз ўзимга ўзим хўжайин” қабилида, кўнгилларига келган ишларини қилиб, ўз яқинларини унутиб қўяётган ватандошларимиз ҳам бор. Дискатекаларга, ичкиликка муккасидан кетишни ҳам “қойиллатаётган” ҳамюртларимиз анча. Одатий ҳаёт тарзига айланиб улгурган фоҳшабозликка ружу қилиб зинодан бош чиқармай, топган пулини ўша нопок ишлардга сарф қилаётганларимиз ҳам афсуски бор. Нафси учун номаҳрамлар билан келишув ёки манфаат учун бирга яшаб тунаётян кишиларимизчи, уларнинг ҳам саноғини билмасак керак.

Мана бундай маънавий бузилиб,  ўша ғарбча яшашни танлаётган кишиларимиз жуда адашишмаётганмикин?  Айниқса ёшларимиз бор кўчаларда қўлларининг бирида пиво, бирида сигарета, қўйниларида бир фоҳиша, катта кўчада қўлтиқлашиб ўтиб қолишади. Худонинг берган ҳар кунини шундай ҳаром ўтказишни исташади улар. Тунлари бар ва ишратхоналарсиз ўтмай қолган. Ҳаётнинг ҳикматини ғўзаллик ва зиновий ишратлар билан тасаввур қилаётган бугунги Ғарб ҳаёти нечук бизнинг ёшларга бу қадар ёқимли туюлиб қолди?  Балки у ердаги хиёнат деган тушунчанинг нақадар паст эканлиги сабабми, ёки ҳар кунда янги саргузашт истовчи нафс қулларими улар?

Масалан, Россиянинг муҳожирларимиз ишлаётган деярлик хамма жойида маъсият бор. Бир дона пиво эвазига аёлларни нималарга рози бўлишини кўпчилигимиз жуда яхши билсак керак.  Мана шундай маъданият олдида бизнинг ёшларимиз тарбияси ва дунёқарашидаги ўзгариш, енгил-елпилик кун сайин ортиб бормоқда. Улар Ўзбекистонга келишни ҳам исташмайди,  ўзбекона миллий хаёт тарзи уларни кўнглини айнитса ҳам ажаб эмас. Эътибор берадиган бўлсак, жуда кўп биз таниган кишилари хорижда ишлаб келишади. Улар йиллар давомида ишлаб қайтишади, аммо уйлари саноқлик кунларда торлик қилиб тағин қайтиб кетишади.

Улардан бунча тез деб сўранг,  аксариятлари “зерикдим” дея жавоб беради.  Мана бу жавоб ўша хорижий муҳит уларнинг иштаҳасини карнай қилиб юборгани белгисидир.   Европани кўриб қўйган,  қандай яшашни энди ўша европача ўйлайдиган аксар ёшларимиз бугун мана юришибди. На қадр қимматимизни асрашади, на миллийлигимизга қизиқишади.  Шундай кишиларимиз бор ва тан олишимиз керакки, улар жуда қаттиқ адашиб қолишмоқда. Улар ўз дину-диёнатларини ёт динларга алмаштиришмоқда.  Энди бу ўта илмсизликдир! Ўша черковларда ваъда этилаётган маълум бадал эвазига виждонни сотиш нақадар разолат!  Ҳақ динимиз Исломни баҳолаб бўладими ахир?!

Минг афсуски, шундайлар ҳам бор экан. Энди чалғиётган кишиларимиз ҳам ўша хорижликлар сингари ўзларига йўл топишга уринишади.  Хорижликлар уларга динлари ароқни,  кайфу-сафони ҳалол қилганини айтиб ўзларини маъсъулиятдан чегаралашмайди. Энди бизникилар ҳам кўр кўрона шундай фикрлаб туришса нима дейсиз?  Айниқса аксар ёшларимиз шунчалар аёлларни бор сирларига кўзлари тўйдики, энди уларни бир тасаввур этинг. Бир бокира ўзбек қизига қараган чоғида хаёли паришон бўлмаслигига кафолат борми ўзи? Шундай ёшлар бор эканки, ҳайвон қилмайдиган ишни номаҳрам билан қилишни қасд этишмоқда. Ана шундайлар эртага оила қурса албатта ёстиқдошини ҳам мана шундай ҳайвонсифатликка чорлайди. Бундан фақат маънавий бузуқчилик келиб чиқади!

Азизлар, бу мавзуни кўтаришимиздан мақсад, миллатдошларимиз номига зинҳор ножўя сўз айтиш эмас,  зинҳор ҳамюртларимизни тахқирлаш ҳам эмас. Мақсадимиз, бузуқчиликдан сақланишга даъват ва ўзлигимизни эслатиш. Муҳтарам ҳамюртлар, мана шу мақсадга ўз ҳиссаларимизни қўшсак нур устига аъло нур бўларди.  Хорижда ишлаётган диёнатлик кишиларимиз ҳам кўп,  улардан илтимос этамизки, атрофдагиларни покликка даъват қилиб туришса,  тергаб туришса,  зеро миллатимиз номуси ҳар биримизнинг номусимиздир.  Ташаккур.

Иймон Муфассал