Муҳаммад Солиҳ

ТУРКИСТОН ШУУРИ
(Муҳожирот йилларидаги мақолалар)
(5)

ОЙДИНЛИК САРИ
(давоми)

“Эрк” партиясиниинг динга қарашлари

“Эрк” партияси диний ташкилотларга тўла эркинлик бериш тарафдоридир. Чунки, кўксида иймони бор, Оллоҳга ишонган одамларгина жамиятга фойда келтириши мумкин. Ҳатто фойда келтирмаганларида ҳам, лоақал, зарар келтирмайди. Бу фалсафа “Эрк” партиясининг динга муносабат тамалида ётади.

Хусусан, маърифатли дин пешволари биз қуражак янги давлатнинг руҳан соғлом ўсишида ёрдамчи бўладилар. Юз йиллик асоратни бошдан кечирган миллатимиз қалбидаги инонч бўшлиғи покиза эътиқод-ла суғориш учун ғайрат кўрсатадилар.

“Ислом фундаментализми” деган нарса ўйлаб чиқарилгандир. Умуман, бизнинг турк халқимиз табиатига диний радикалчилик ёт нарсадир. Зотан, боболаримиз ҳам ўтмишда диний жабҳада жоҳиллик сиёсатини юргизмаганлар.

Турк халқлари дунёга ислом динини тарқатишда олдинги сафларда юрди, бошқа мамлакатларни фатҳ этди, аммо ҳар замон диний жоҳилликдан узоқ турди, ўз динини маърифий йўл билан тарғиб этди.

Бугун ўзини диндор деб билган баъзи дўстларимизнинг эркакларга “галстук тақсанг кофир бўласан” ёки аёлларга “паранжи ўрамасанг, кофир бўласан”, дейиши бироз ғалати кўринади. Чунки, иймон бизнинг бўйинбоғимизда эмас, юрагимизда яшайди. Ёки юрагида иймон ўрнида хирс яшаётган аёлга паранжи кийдирилса ҳам, бу – хирсга ўртук кийдирилгандай гапдир.

Ислом маърифатчилари тарбияси доим инсонларнинг ички дунёсига йўналтирилгандир. Ислом унсурлари асло паранжи ёки салла эмас, Оллоҳга инонч ва шу инончга хизмат этмакдир.

Бундан йигирма йил аввал Оврупода тўрт юз минг мусулмон бор эди. Бугун тўрт миллион мусулмон бор, кўпчилиги овруполи кишилардир. Бу одамлар ислом динига жўн тушунчали тарғиботлар таъсирида эмас, муқаддас Қуръони Каримни ўқиб кирганлар. Ёки ўз динини чуқур англаган ислом маърифатчилари таъсирида бу динни қабул қилганлар.

Жўн тарғиботчилар исломга ҳамиша фойда ўрнига зарар келтирганлар. Ислом динининг аср бошида Туркистонда тушкун аҳволда қолганига ҳам ўша жўн фалсафа сабабчидир. Бу жўн муллалар ўрнатган “исломий мутелик” чор Русияси мустамлакасининг Туркистондаги умрини узайтиришга воситачи бўлди.

Ваҳоланки, ислом мутелик дини эмасдир. Ислом – мардлик ва жасурлик динидир. Фақат ислом динигина Оллоҳдан бошқа ҳеч кимга бош эгмасликни ўргатади. Фақат ислом Оллоҳдан бошқа ҳеч кимдан қўрқмасликка чақиради.

Франсуз мустамлакасига қарши курашган Жазоир мужоҳиди Абдуқодир Ал Жазоирийдан Ғарб газетчилари “Нега сизнинг аскарларингиз ўлимдан қўрқмайдилар?” деб сўрашганда, у:

“Чунки, менинг аскарларим Оллоҳга инонадилар, улар ўз ҳаётларининг душман қўлида эмас, Оллоҳ қўлида эканини биладилар, шундай экан, душмандан нега қўрқсин?”, деб жавоб беради.

Фарзандларимиз шундай кучли эътиқодда тарбияланиши лозим.

1993. Декабр.

(давоми бор)