Ёдгор Обид

“Дода” ўлгани ҳақида расмий хабар тарқатилган куни эрталабдан учта, иккитаси немис, биттаси турк қўшниларим эшикни тақиллатиб, кириб келишди…

Бири олиб, бири қўйиб, астойдил мени табриклай бошлашди:

– Каримов ўлибди! Президентларинг тўнғиз қўпибди…

Мен нима дейишимни билмай, аввал индамай турдим. Бироз эҳтирослари босилгандай бўлганидан кейин:

– Ҳа…афсус…дунёдан ўтибди… Оллоҳдан озгина бўлса ҳам гуноҳларини енгиллатишини сўрайман… -дедим.
Ҳаммаларини дастурхонга таклиф қилдим.

Қўшниларим, немислари ҳам, турк ҳам ҳайрон бўлиб, туриб қолишди.

– Қизиқ, у сенинг ашаддий душманинг эканини билганимиз учун, ҳурсанд бўларсан деб ўйлагандик…Бошингга не – не кунларни солган!…

Билишади.

Кўп ўқишган.

Адабий кечаларимда бўлишган…

– У фақат менинг ашаддий душманим эмас, ҳалқимизнинг, ватанимизнинг ҳам ашаддий душмани эди. Менинг бошимга ҳам, юртимиз аҳолиси бошига ҳам кўп кулфатлар ёғдирди. Лекин ҳечқачон мен унга ўлим тилаган эмасман…Барча қилмишлари учун у дунёдагина эмас, бу дунёда, одил суд олдида жавоб бериши, жазосини тортиши керак эди!

Мен қисқагина қилиб, диктатура, демократия, система ва унинг давоми, ҳалқимизнинг бугунги аҳволи ҳақида гапириб бердим…

– Биз бу томонларини ўйламаган эканмиз. Сенга раҳмат. Анча нарсаларга кўзимизни очдинг…- деди қўшниларимдан бири ўрнидан қўзғолатуриб…

Ёдгор Обид

Манба: Facebook.com