Bir bak…!

Çatlamazsa kafan dehşetinden vahşetin Ve boşalmazsa gözünden Altay’ın kanlı yaşı.Kör olmazsa korkunçluğun zirvesinde gözlerinDursun yine dostum, yerinde bırak. Gerekmezsin.Çünkü şehidimin mezarında bir kefen tozu kadar. Etmezsin…

Resmin yok, ata yurdum… Resmin yok, esir yurdum… Toprağa düşen Türkistanlım, kan kardeşim, gücü bitmiş, gözyaşı tükenmiş ninem, resmin yok senin de…

Çekmemiş küresel kameralar acını; kanının kızılını ayırt edememiş global teknoloji mazlum yavrum…

Bebekten şehit düşmüş çekik gözlüm, yok resmin senin de…

Ey Kaşgar, ey Karabağ, ey Hocalı, ey Altay… Yoksun, yoksun, yoksun… Emperyalizm için çoksun, mazlum ırkım!

Senin kanın kan değil. Senin canın can değil. Anlayabildin mi terk edilmişliğin ne idüğünü? Kavrayabildin mi gerçek acıyı şimdi?!

Ağladı dünya Bosna’ya, kadınlar saçlarını yoldu Çeçenya için, Filistin’de yurdunu satanların yolunda “ah” çekti kavmi beşer.

Türkistan! Söylesene, senin çilen dolmadı mı?

Söyle bana, Odlar Yurdu, acın yeter olmadı mı?

Ya tarihin yeliyle savrulan kardeşlerin Urumeli’ne? Vicdanı Akdeniz’le Karadeniz arasına sıkışan, “acı”yı bile ezbere, “zulm”ü bile banttan hisseden soydaşların? Onları da gördün mü esir dostum?

Gördün mü, ağabeyleri resmini çekmiş Filistin’in.

Gördün mü, satkınlara ağlıyorlar.

Geceleri kalkıp “dualar” gönderiyor bazıları….

Gündüzleri “devrimci dilekler” gönderiyor bazıları…

Gördün mü?..

“Sağ” ve “Sol” eller havada, “Filistin’e Özgürlük” sloganları atıyorlar.

Seni görmeyenleri gördün mü?!

Senin kanını içenlere madalya takanları; senin her gün biraz daha bitişini seyir eden, ağlamayan, yaşarmayan gözleri gördün mü?..

Ama sen ey Türk’ün bozulmamış vicdanı, ey sen esarette pişmiş büyük öfke, ey Türkistan, ey Ateşlerin Yurdu…

Kin tutmazsın, tutmadın bir an olsun seni unutanlara da.

Ama ey karındaşlar, ama ey milletim! Birce sözüm var sizlere.

Reva mıdır, adalet midir bu Tanrı aşkına? Gerçekten samimi misiniz?

Filistin için çıktığınız meydanlarda attığınız naralarda? İçinizden gele gele mi yapıyorsunuz bunu?

Oysa her haber bülteninde, iyi hazırlanmış bir tiyatro oyunu ve rolüne inanmış insanlar yığınını seyrediyor gibiyim.

Yani nasıl? Yıllardır katil Çinli, milyonlarla ırkdaşınızı gömerken Tarım havzasına; gaddar Ermeni emerken Azerbaycan çocuklarının kanını daha düne kadar, MEYDANLARA ÇIKMAYAN SİZ; YİNE AYNI SİZ MİSİNİZ?!!!

Ne olur, biraz olsun aklı yerinde kalan biri varsa kurtarsın benim aklımı da! Allah için kurtarın çıldırmaktan beni de.

Irkçılık yapmış olmayalım; Türk olmanız falan şart değil… Ama ey Ademoğulları, size göre Türk’ün kanı daha mı az kırmızı? Hepinize göre mi böyle? Ey Müslümanlar! Uygurlar ve Azerbaycanlılar daha az mı Müslüman?

Unutmayın ey insanlar! Türkistanlılar, Karabağlılar kendilerine acınması falan istemiyor, istemediler de. Ama sizlerdeki nasıl bir yüzdür ki “iki yüzlülük” kavramının sınırlarını bu denli zorlayabiliyor?

Binlerce Mehmetçiği arkadan vurmuş olsalar da, Türk’ü hatırlatacak en ufak belirtiye dahi tahammül gösteremeyecek kadar size düşman olsalar da, kutsal toprakları resmen satsalar da, kimse size onlara üzülmeyin, ağlamayın ölenlerine demiyor.

AMA NEDEN BU ÇİFTE STANDART…?

Söyleyeyim ister misiniz?

Çünkü Türkistan’ın resmi yok.

Çünkü çekilmemiş görüntüleri şehidimin.

Çünkü görmek istememişsiniz Türk’ün kızıl kanını.

ÇÜNKÜ GÖZDEN IRAK OLAN, GÖNÜLDEN DE IRAK…

Eğer varsa, kaldıysa bu sözüme ün katacak

Çaresizim… ne olur gelin dostlar, buluşalım Altay’da:

Ağlayalım ve ölelim… Yaşanmaz bu dünyada…