(Қамоқ панжаралари ортида азоб чекаётган бир шоир қасидаси )

Икки қўлинг зулму-туғён учоғи,
Икки қўлинг икки шайтон қучоғи.

Улар билан нур бағрига тиғ сандинг,
Улар билан сара гулларни янчдинг.

Қўлми улар ё куфрдан яралган,
Офатларми кенг дунёга таралган ?

Қўлинг-ла бўлганди бу жаҳон, ҳаёт
Инсу-жин, хайвонот, ҳатто наботот.

Фиръавнлар билан туташдир йўлинг,
Хар нокас, гумроҳга мададдир қўлинг.

Бу қўллар АҚШ га эгилди буткул,
Букулди мисоли бичилган бир гул.

Черков қўнғироғин чалди неча бор,
Ғаним қарамидан бўлиб умидвор !

Мисрми, Ироқми, Судан, Жазоир,
Барчани бу қўллар айлади тахқир.

Мулойим бўлади яҳудлар учун,
Кофирлар, малъунлар, тоғутлар учун !

Яҳуд жосусини сийлаб, сийпади,
Яхшини қамайди, уриб, қийнайди !

Минглаб бегуноҳни қамар беомон,
Бир туки қилт этмай бу икки шайтон.

Қулларинг тўймади ичиб конимиз,
Тўймади қўлларинг олиб жонимиз !

Куфр мажлисида топталди аёл,
Иффату ор-номус этилди поймол.

Сенсан залолатга муккадан кетган,
Алданиш бобида чўққига етган.

Келгунча ўлимга чорлагувчи хат,
Ўтганлар холидан олмадинг ибрат.

Ўлим келганида бўлолмас қалқон,
Атрофингда юрган бир неча шайтон !

Кунинг битишига лаҳзалар қолди,
Оқибат жарчиси қара жар солди !

Абу Лаҳаб бўлиб, иблисга банда,
Икки қўли қуриб, бўлди шарманда.

Фиръавн узатди чўкаётиб қўл,
Унга қўл бермоққа ёпилганди йўл.

Улар кетди, ёш тўкмади бирор кўз,
Улар хақида айтилмади илиқ сўз.

Хисоб олганида Қохири Даёён,
Турасан ўшалар билан ёнма-ён.

Қонхўр қўлинг бўлгай биринчи гувоҳ,
Тўплаганинг вафо қилмас, эй гумроҳ !

Кўз юмиб очгунча ўтар бу кунлар,
Сен ҳам улар каби бўлурсан ибрат !

Елкангга гуноҳлар ортганинг қолар,
Шу сабаб азоблар тортганинг қолар.

Яшасин пок қўллар, ер нурга тўлсин !
Қонхўрни чоп, деган Зотга ҳамд бўлсин.